Interview met Stichting STUK over het project GELUK(t)

Stichting Stuk is in 2006 opgericht vanuit de behoefte van jongeren om projecten te doen tegen geweld in opvoeding en relaties. Vanaf het theaterstuk STUK over ervaringen met kindermishandeling tot vele projecten later het huidige project GELUK(t). Projectleider Har Tortike en vloggers en bloggers Patricia Mourits en Shakira Huerta vertellen erover.

1. Waarom is Stichting Stuk opgericht? Wat wil de Stichting bereiken?
zie ook: stukonline.com 
Har Tortike: In 2006 is Stichting STUK opgericht omdat jongeren projecten willen doen tegen geweld in opvoeding en relaties. Het eerste project was het theaterstuk STUK over ervaringen met kindermishandeling, gevolgd door vele andere projecten tot en met het project GELUK(t). De jongeren zijn open over hun ervaringen met onderdrukking en schending van jongerenrechten. Die openheid is essentieel voor mensen in een onderdrukte situatie. De neiging bestaat immers om als overlevingsstrategie te denken dat het je eigen schuld is en dat je de enige bent. Stichting STUK is de organisatorische thuishaven van projecten van jongeren die op basis van eigen ervaringen die deken van schaamte afwerpen.

2. Wat is het idee achter het project GELUK(t), wie/wat willen jullie bereiken?
Patricia Mourits: Ik wil graag jongeren bereiken om ze gewoon wat hoop te geven. Dat ze weten dat ze niet de enige zijn en dat ook zij, ondanks de mindere start, kans hebben op een mooie toekomst.
Shakira Huerta: Laten zien hoe ons leven er nu uitziet na jarenlang in jeugdzorg instellingen gewoond te hebben en na jaren contact met jeugdzorg. Ik zou jongeren die nog in de jeugdzorg zitten willen bereiken, maar zeker ook jongeren net zoals mij, adolescenten en ouderen die nooit met jeugdzorg te maken hebben gehad. Er is niemand die ik niet zou willen bereiken met dit project, daarvoor is het veel te waardevol.

3. Hoe ben je betrokken geraakt bij GELUK(t)? Had je ervaring in vloggen of bloggen?
Patricia Mourits: Ik zit in de jongerenraad van CARDEA – jeugdzorg en iemand kwam naar onze raad toe over dit project met de vraag of er interesse was.
Shakira Huerta: Har kende mij nog van een project die hij heeft gedaan toen ik nog in de jeugdzorg woonde. Hij is via de mentor van de jongerenraad, waar ik in heb gezeten, bij mij terecht gekomen. Ik had zelf geen ervaring met bloggen, wel met vloggen vanwege mijn werk.

4. Krijg je reacties op je vlog/blog? Hoe is dat?
Patricia Mourits: Ja, ik krijg wat reacties. Ik vind het wel leuk, maar heb nog geen reacties van jongeren gehad. Aangezien dat voor mij mijn doelgroep is, vind ik dat jammer. Ik weet nu niet of jongeren onze blogs lezen.
Shakira Huerta: Ja, afgelopen weken waren het voornamelijk studenten van Universiteit Gent, omdat wij een opdracht hadden. Soms zijn reacties wel lastig. Ik moet dan dieper nadenken over het antwoord. Maar het is altijd welkom, omdat ik merk dat je dan juist het gesprek aangaat. Het blijft dan niet meer een eenzijdig verhaal vanuit mijn kant.

5. Wat was voor jou het moment dat alles anders werd en je trots werd op je ontwikkeling of ging dat meer geleidelijk?
Patricia Mourits: Voor mij is dat meer geleidelijk gegaan. Hoe meer persoonlijke doelen ik haalde, hoe blijer ik werd met mezelf, dus steeds stapje voor stapje.
Shakira Huerta: Om heel eerlijk te zijn, heb ik daar nog steeds moeite mee om die trotsheid te voelen. Hoe mijn leven is verlopen is niet doorsnee, daar ben ik mij wel bewust van. Ik heb nooit gedacht dat, omdat ik met jeugdzorg te maken had, ik niet bepaalde dingen kon doen/bereiken. Sommige dingen die ik bereikt heb (zoals eigen bedrijf), had ik mij nooit voorgesteld, maar dat komt niet alleen doordat ik met jeugdzorg te maken had. Ik ben en kan met momenten trots zijn op hoever ik ben gekomen, tegen vele verwachtingen in, maar ik ben mij vaak niet bewust van wat het precies betekent. Mijn afstuderen van het hbo-v was wel echt een trots moment en zeker met mijn cijferlijst.

6. Hoe is het om samen te werken met Belgische jongeren? Is de jeugdzorg daar hetzelfde georganiseerd of zijn er verschillen?
Patricia Mourits: Erg leuk en op sommige vlakken precies hetzelfde, maar ook erg anders. In Nederland is Hoenderloo gesloten en in België is recentelijk niet zoiets gebeurd. Ook hoorden we van begeleiders dat sommigen de eerste 2 weken geen dossier van een cliënt mochten lezen, zonder dat ze eerst de persoon leerden kennen. Ik vraag me af of dat in Nederland ook gebeurt.
Shakira Huerta: Prima? Haha ik merk daar geen verschil in eerlijk gezegd. De jeugdzorg in België is, voor zover ik het meekrijg, ongeveer hetzelfde geregeld qua woonvormen en voogdijschappen.

7. Waarom moeten zoveel mogelijk andere jongeren jullie blogs en vlogs gaan volgen?
Patricia Mourits: Spread the love! We willen zoveel mogelijk jongeren inspireren. Voor de een is het om hoop te geven, voor een ander tips en voor weer anderen alleen al het gevoel dat je niet alleen bent in die situatie. Zolang we maar op een manier een beetje kunnen helpen.
Shakira Huerta: Omdat je van onze blogs/vlogs ontzettend veel kunt leren. Een berg aan empathie, wereldwijsheid, cultuur, reflectie en zelfstandigheid. Jongeren die met jeugdzorg te maken krijgen, hebben een hele andere kijk op de wereld dan mensen die er niet mee in aanraking zijn gekomen. Door met elkaar te praten leer je en help je ook stigma’s te doorbreken.