Horen, zien en zwijgen!
Een klassiek concert voor baby’s en peuters georganiseerd in een opvangcentrum in Belgrado. Tijdens het lezen van het projectplan fronste ik regelmatig mijn wenkbrauwen…. Is een dergelijk project echt essentieel? Zijn er geen andere prioriteiten in een land als Servië?
Op maandag 23 april kreeg ik de kans om via partnerorganisatie Trag een concert bij te wonen. Enigszins sceptisch stapte ik over de drempel van de geïmproviseerde concertzaal. Een ruimte die normaalgesproken dienstdoet als fysiotherapieruimte voor kinderen met een beperking.
Drie professionele jonge musici begroeten ons en leggen kort uit wat de bedoeling is. Niet veel later komen de eerste peuters met een grote glimlach op hun gezicht de zaal binnen. Ze nemen, soms met en soms zonder begeleider, plaats op de rijen gymmatjes op de vloer. Met 18 peuters is de opkomst goed en starten de musici hun interactieve concert.
Het eerste muziekstuk wordt ingezet op viool en piano. Gelijk is het rustig in de zaal en zie ik peuters ademloos toekijken en meedeinen op de muziek. Begeleiders helpen kinderen met een beperking in dezelfde “flow” te komen. De sfeer is uniek. Soms hoor je een vreugdekreet van een peuter met downsyndroom, even later is het weer stil. Alle peuters blijven op hun plek en nog voordat de laatste noot is uitgespeeld start de eerste toeschouwer met klappen. Alle anderen vallen bij…. Zo “dragen” de kinderen de musici naar het einde van het stuk….
De derde muzikante houdt zich bezig met het unieke publiek. Soms worden stokjes uitgedeeld. Waarmee de kinderen een simpel ritme aanleren en proberen mee te slaan op de maat. De een is meer succesvol dan de ander, maar meedoen is belangrijker dan winnen.
Ook wordt er gedanst (waarbij de overenthousiaste peuters uitdrukkelijk wordt verzocht om de muzikanten niet te beperken bij het bespelen van hun instrument). Zonder morren respecteren de peuters deze mededeling en bewegen ze zich met doeken zwaaiend door de zaal.
Naast muziek proberen de musici de peuters ook wat bij te brengen. Welke instrumenten bespelen we? Wat maakt het geluid bij de viool? Zijn slaapliedjes blij of verdrietig? Snel of langzaam?
Iedereen doet enthousiast mee. Er gaat een helende werking uit van de muziek. En misschien nog wel t mooiste: iedereen wordt geraakt. De musici zelf, de peuters en zelfs de social workers die het concert als begeleider bijwonen. De eerste onderzoeksresultaten zijn uitmuntend.
Of ik na het bijwonen van het concert nog aanvullende kritische vragen had?
Iets met horen zien en zwijgen….
Martine Tobé
De professionele musici maken niet alleen gebruik van de eigen muziekinstrumenten, maar dagen de kinderen uit met verschillende attributen om te ervaren, deel te nemen en emoties te leren uiten.
