Op de laatste dag van november mocht ik als gespreksleider een internationale reflectiemeeting leiden met collega’s uit Libanon, Zuid Afrika en Nederland. De bijeenkomst was onderdeel van het “We see you Lebanon” project van FICE International. In Libanon gaat het al een tijdje niet goed. Na de politieke-, economische- en vluchtelingencrisis werd Libanon opgeschrikt door de Explosie in Beiroet. Tussen al deze ontwrichtende gebeurtenissen wordt de pandemie door de Libanezen slechts als bijzaak gezien….
Wat zet dit onze huidige problemen in perspectief…. Het maakt bescheiden.
Na de introductie en twee presentaties uit Zuid Afrika begon het echte werk. In kleine groepjes kregen de professionals uit Libanon de kans om zich uit te spreken. Hoe staan zij in hun werk? Hoe redden ze zichzelf?
Een bevlogen jonge psycholoog trapt af. “Net afgestudeerd zag ik mezelf als superheld die met cape om gezinnen in de knel zou gaan redden”. Hoe anders is de dagelijkse realiteit waarin hij nu werkt. Verhalen over kinderarbeid, gezinnen die honger lijden en misbruik volgen elkaar in hoog tempo op. “Het klinkt raar, maar ik voel me in plaats van een superheld vaak schuldig. Schuldig, omdat ik ’s avonds wel te eten heb en de gezinnen die ik help niet. Schuldig, omdat ik geld ontvang voor het werk dat ik doe. Schuldig ook, omdat ik het gevoel heb van weinig waarde te kunnen zijn.”
Jezelf schuldig voelen in tijden van crisis. Ik zie een enorm contrast met de wijzende vinger die wij in Nederland vaak gebruiken. De schuld bij een ander leggen in plaats van onszelf….
Laten we daar deze decembermaand eens goed over nadenken!
Fijne feestdagen!
Martine Tobé
.
